مروری بر ۱۲ مورد از زمان ها در زبان انگلیسی: به این نکات توجه کنید!
فهرست مطالب
مقدمه
آیا تا به حال در مورد تفاوت بین “I read a book” و “I am reading a book” یا “I watch TV,” “I watched TV,” و “I will watch TV” فکر کرده اید؟ به زبان آوردن آنها آسان است، اما تجزیه و تحلیل آنها و به ویژه تشخیص زمان آنها بسیار دشوار است.
بسیاری از زبان آموزان علیرغم تلاش خود، در مطالعه زمان ها در زبان انگلیسی به مشکل برمی‌خورند. آنها به طور مداوم از زمان ها در زبان انگلیسی حتی در تمرینات گفتاری خود اشتباه استفاده می‌کنند. این وضعیت به ویژه برای زبان آموزانی که در درک و به کار بردن زمان ها مشکل دارند بسیار متداول و جدی است.
برای برخی از زبان آموزان، زمان ها اهمیت کمتری دارند و تا زمانی که معنای عبارتی که می خواهند بیان کنند واضح و قابل درک باشد برای آنها مشکلی به وجود نمی‌آورند.
با این حال، بهتر است با ساخت جمله با زمان های صحیح بیشتر آشنا شوید تا جملات جذاب تری بیان کنید. دانستن تمام زمان ها در زبان انگلیسی مناسب تر از صرفا تکیه به معنای جمله است.
در بین تمام اجزای جمله، فعل پیچیده ترین است و ملاحظات زیادی دارد. زمان ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. آیا می‌دانستید زمان ها در زبان انگلیسی مهم‌ترین بخش زبان هستند؟ آنها نقش مهمی در دریافت معنی جملات دارند
زمان‌ها در زبان انگلیسی چه هستند و چرا آنها را مطالعه می‌کنیم؟
به سادگی، زمان ها اساساً زمان یک عمل خاص را در یک دوره خاص بیان می کنند. سه زمان اصلی در افعال انگلیسی عبارتند از زمان گذشته، حال و آینده. اگر می خواهید در مورد چیزی در گذشته صحبت کنید، نمی توانید از زمانی که در آینده یا حال است استفاده کنید. در مورد چیزهای دیگر هم همینطور است. اگر درباره چیزی در حال حاضر یا برنامه ای در آینده صحبت می کنید، نمی توانید از زمان گذشته استفاده کنید.
زمان گذشته در مورد اعمالی صحبت می کند که در گذشته انجام شده است. به عنوان مثال، “My father walked to the supermarket yesterday.” این جمله در زمان گذشته اتفاق افتاده و در حال حاضر تمام شده است.
زمان حال در مورد اعمال یا رویدادهایی صحبت می کند که دائمی هستند. همچنین در مورد عادت ها و روال ها صحبت می کند. به عنوان مثال، “He drinks a can of beer before going to bed every night.” انجام دهنده این عمل هر شب می نوشد.
برخی دیگر از کاربردهای زمان حال برای نشان دادن حقایق علمی، ریاضی، جغرافیایی و غیره است. به عنوان مثال، “Mount Fuji is located in Japan.” این یک واقعیت جغرافیایی است که موقعیت کوه فوجی را بیان می کند. مثال دیگر “Jupiter has many moons” که یک واقعیت علمی است.
زمان آینده در مورد اقداماتی صحبت می کند که در آینده انجام خواهند شد. این بیانگر برنامه ها یا پیش بینی های مربوط به یک نقطه زمانی خاص در آینده است. ما برای بیان یک برنامه آینده از “will or be going to” استفاده می کنیم. به عنوان مثال، “I will visit my friend at the hospital after work today.” مثال دیگر “My cousin is getting married next month.”
will و be going to
به طور کلی، هر دو عبارت در آینده استفاده می شوند، اما تفاوت های جزئی دارند. “Will” برای اقدامات ناگهانی یا برنامه ریزی نشده استفاده می شود. این بدان معناست که انجام دهنده عمل فقط تصمیم گرفته است کاری انجام دهد. از سوی دیگر، “be going to” برای پیش بینی ها یا برنامه های از پیش تعیین شده استفاده می شود.
در وهله اول، چرا باید زمان ها را در زبان انگلیسی مطالعه می کنیم؟ این سوالی است که پاسخ دادن به آن چندان دشوار نیست. ما زمان‌ها را مطالعه می‌کنیم زیرا می‌خواهیم به وضوح پیام خود را به دیگران منتقل کنیم، بنابراین هنگام بیان عقاید، نظرات، احساسات و موارد دیگر باید استفاده از زمان صحیح را رعایت کنیم. بدون استفاده از زمان صحیح، معنایی که قصد داریم بیان کنیم مشخص نیست.
معرفی افعال با قاعده و بی قاعده
افعال پیچیده هستند. برای تشکیل یک جمله صحیح، صیغه های مختلف دارند. برای ساختن یک جمله از نظر گرامری صحیح، استفاده صحیح از زمان فعل ضروری است. برای استفاده از یک فعل صحیح، مهم است که بدانید در زبان انگلیسی افعال با قاعده و بی قاعده وجود دارد.
افعال با قاعده افعالی هستند که دارای پسوند ثابت هستند. آنها با استفاده در زمان گذشته شکل خود را تغییر نمی دهند. به عنوان مثال، play – played, reach – reached, dance – danced, jog – jogged. افعال با قاعده معمولا به «-ed» و «-d» ختم می‌شوند. برای افعالی که به صامت ختم می‌شوند و قبل از یک مصوت، صامت پایانی دو برابر می‌شود و با پسوند مشترک –ed اضافه می‌شود.
افعال بی قاعده افعالی هستند که با استفاده در زمان گذشته شکل خود را تغییر می دهند. املا معمولا تغییر می کند، اما سایر افعال بی قاعده املای خود را تغییر نمی دهند. به عنوان مثال، فعل “teach” هنگامی که در گذشته استفاده می شود به “taught” تغییر می کند. “seek” به “sought,” “buy” به “bought,” “write” در گذشته به “wrote” و در ماضی نقلی به “written” تبدیل می شود و…
افعال بی قاعده به پسوند –ed یا –d ختم نمی شوند. شکل آنها در گذشته و هنگام استفاده به عنوان ماضی تغییر می کند.
چند نمونه از افعال بی قاعده نیز در این صفحه یافت می شود.
لطفاً توجه داشته باشید که فعل “am” نیز دارای اشکال مختلفی است: am، was و been.
دیگر زمان ها در زبان انگلیسی
- Continuous Tenses – آنها اقداماتی را بیان می کنند که موقتی و مداوم هستند. در زبان انگلیسی به آنها زمان های پیشرونده نیز می گویند.
- Present Continuous – اقداماتی که در حال حاضر اتفاق می افتد.
- Continuous Tenses – آنها اقداماتی را بیان می کنند که موقتی و مداوم هستند. در زبان انگلیسی به آنها زمان های پیشرونده نیز می گویند.
مثال: I am studying English.
- Past Continuous – اقداماتی که در یک نقطه خاص در گذشته اتفاق افتاده است.
مثال: He was reading a text message when his mom called.
- Future Continuous – اقداماتی که انتظار می رود در زمان خاصی در آینده اتفاق بیفتد.
مثال: I will be traveling to New York at 4:00 this afternoon.
- Perfect Tenses – این زمان‌ها در زبان انگلیسی در مورد اعمالی صحبت می‌کنند که در یک نقطه خاص از زمان کامل می‌شوند اما با سایر نقاط زمان ارتباط دارند.
- Present Perfect – اقداماتی که در گذشته تکمیل شده اند اما به زمان حال متصل هستند.
- Perfect Tenses – این زمان‌ها در زبان انگلیسی در مورد اعمالی صحبت می‌کنند که در یک نقطه خاص از زمان کامل می‌شوند اما با سایر نقاط زمان ارتباط دارند.
مثال: The manager has arrived in the office.
- Past Perfect – اقداماتی که در گذشته به طور کامل به پایان رسیده است.
مثال: Mr. Wellington had distributed relief goods during his administration.
- Future Perfect – اقداماتی که در آینده انتظار می رود یا پیش بینی می شود اتفاق بیفتد.
مثال: I will have finished my report by 10:00 PM tomorrow.
- Perfect Progressive Tenses – این زمان ها در انگلیسی بیانگر اعمالی هستند که در حال انجام بوده، هستند و خواهند بود و هنوز کامل نشده اند. یعنی پیشرفت در حال انجام است.
- Present Perfect Progressive – این در مورد اقداماتی صحبت می کند که در حال حاضر در حال انجام است.
مثال: I have been taking pain relievers.
- Past Perfect Progressive – اعمالی را بیان می کند که در گذشته شروع شده و تا عمل دیگری در گذشته تکمیل شده است.
مثال: They had been receiving spam calls for five consecutive days before reporting it to the police.
- Future Perfect Progressive – به اقداماتی اطلاق می شود که تا زمانی که در نقطه خاصی در آینده تکمیل شود، ادامه خواهند داشت.
مثال: My cousin will have been living in Taipei for ten years by the end of next Spring.
آنچه باید درباره زمان ها در زبان انگلیسی باید بدانید
زمان ها در زبان انگلیسی گاهی برای زبان آموزان گیج کننده است. زمان ها در زبان انگلیسی برای انتقال زمان‌بندی اعمال و رویدادها بسیار مهم هستند. برای کمک به شما، ما فهرستی از نکته های کلیدی که باید درباره زمان ها در زبان انگلیسی بدانید، گردآوری کرده ایم.
- هر زمان دارای ساختار و کاربرد منحصر به فردی است که بر معنای جمله تأثیر می گذارد.
- همیشه برای هر زمان در انگلیسی تفاوت معنی وجود دارد.
- زمان ها در زبان انگلیسی به وضوح در جدول زمانی بیان می شوند.
Past tense ( زمان گذشته)
Present tense (زمان حال)
Future tense (زمان آینده)
- افعال در زمان گذشته متفاوت هستند و بستگی به این دارد که آیا آنها افعال با قاعده هستند یا بی قاعده.
- “will” و “be going to” را برای آینده اشتباه نگیرید زیرا “will” برای تصمیمات فوری یا اقدامات برنامه ریزی نشده است در حالی که “be going to” برای پیش بینی ها و اقدامات برنامه ریزی شده است.
- زمان های گذشته، حال و آینده در انگلیسی دارای زمان های فرعی دیگری هستند: زمان های استمراری یا پیش رونده (continuous)، زمان های کامل (perfect tenses) و
زمان های کامل پیش رونده (perfect progressive tenses). - افعال Be-Fal، افعال کمکی و افعال modal اغلب در زمان های ساده در زبان انگلیسی استفاده می شوند.
- زمان های کامل در زبان انگلیسی همیشه دارای فعل ماضی هستند، صرف نظر از اینکه حال، گذشته یا آینده باشد.
- برخی از دانش آموزان بدون آگاهی از کاربرد صحیح زمان ها جملاتی را بیان می کنند.
- زمان حال و زمان حال استمراری در انگلیسی اغلب با نادیده گرفتن معنای جمله جایگزین می شوند. به عنوان مثال، “I am reading a book” یا “I read a book.”
- زمان های ساده برای اعمال دائمی هستند در حالی که زمان های استمراری برای اعمال موقت هستند.
- در استفاده یادگیرندگان از کثرت و تکینگی در جملات سردرگمی وجود دارد. توافق فاعل و فعل کمتر مشاهده می شود. به عنوان مثال، “He bring the book,” یا “We uses the computer.”
- دانش آموزان ممکن است در مورد گذشته با استفاده از زمان حال صحبت کنند. به عنوان مثال، “I am a dancer during my elementary days.”
- افعال بی قاعده اغلب به اشتباه استفاده می شوند. مثال “drunk – drunked” یا “think – thinked.”
- جمله با زمان صحیح بر معنایی که می‌رساند تأکید می‌کند و به وضوح قابل درک است.
زمان ها در زبان انگلیسی گیج کننده هستند، اما جملات را معنادار می کنند. رعایت استفاده صحیح از زمان ها در زبان انگلیسی برای بیان واضح نکته مورد نظر شما مهم است. از یک جدول زمانی برای درک بهتر هر زمان استفاده کنید. با دانستن زمان ها در زبان انگلیسی، هر زبان آموزی می تواند به تدریج مهارت های زبانی خود را بهبود بخشد.
کلام پایانی – چرا زمان ها اهمیت دارند؟
یادگیری زمان ها در زبان انگلیسی ممکن است یک چالش به نظر برسد، اما کلید باز کردن قفل ارتباطات واضح و مطمئن است. هر زمان مانند یک ماشین زمان عمل می‌کند و به شما امکان می‌دهد تا زمانی که چیزها یا اعمال اتفاق می‌افتند، به دقت بیان کنید. با تمرین کم و مداوم، افکار و ایده های خود را با اطمینان و روان منتقل خواهید کرد.